Abstrakt

Autor dowodzi, że formuły poświadczające stosowane przez polskich tłumaczy przysięgłych – zalecane przez aktualny Kodeks tłumacza przysięgłego z komentarzem z 2011 r., Państwową Komisję Egzaminacyjną, powołaną do przeprowadzania egzaminu na tłumacza przysięgłego i in. – wymagają w kontekście Ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego większej precyzji oraz uporządkowania w ogóle. Autor proponuje jej zmodyfikowany, precyzyjny wzorzec – wzorzec formuły minimalistycznej zarówno co do treści, jak i brzmienia. Z wzorca tego wynika sześć wariantów formuły, która czyniąc zadość normie ustawowej, może być, jak dotychczas, poszerzana o inne elementy treści.