Abstrakt

Autor opisuje, wyjaśnia i klasyfikuje formuły poświadczające stosowane przez polskich tłumaczy przysięgłych w tłumaczeniach na język obcy. W tym celu wykorzystuje zbiór 90 formuł użytych w tłumaczeniach poświadczonych na język angielski, francuski, hiszpański, niemiecki, rosyjski i włoski oraz system wyróżnionych przez siebie norm: imperatywnych, dezyderatywnych i uzualnych. W konkluzji autor stwierdza, że polscy tłumacze przysięgli spośród 7 typów formuł, kierując się normami uzualnymi, stosują głównie dwie: formułę polską, z jej licznymi wariantami, literalnie tłumaczoną na język obcy i formułę adaptowaną z języka obcego.